Bourdieu ve Yargısal Sahada Reform

Bu makalede Bourdieu’nun yargısal saha tartışmasının Türkiye’de hukuk ve yargı reformu sürecini anlamamıza katkısı üzerinde durulmaktadır. Yargısal sahanın kendine has çalışma özelliklerini araştıran Bourdieu toplumsal dinamikleri teknik norm bulma dinamiklerine dönüştürmenin etkisini tartışmıştur. Makalede bu çerçeve adalete erişim olgusu üzerinden tartışılmakta, ve yapısalcı ve pozitivist bakış açıları ile kıyaslanmaktadır

Gelenek söylemleri ve iktidarın doğallaşması: namus cinayetleri örneği

Bu makalede namus cinayetleri hakkında üretilen gelenek söylemi eleştirel bir analize tabi tutulmaktadır. Namus cinayetleri örneği üzerinden gelenek kategorisinin kalkınmacı devlet döneminde adı konmayarak içi boş bir kategori olarak kullanılışından neoliberal dönüşümle birlikte üstüne bilgi üretmeye arzu duyulan kültürel nesne haline getirilişi incelenmektedir. Gelenek söyleminin içerdiği ataerkil ve sömürgeci ögeler ayrıştırılarak bu söylem üzerinden doğallaşan iktidar ilişkileri, bu ilişkilerdeki dönüşümlerle birlikte tartışılmaktadır. Gelenek söylemi üzerinden değişik iktidar bağlamlarında kadınlar arasında kurulan ayrımlar ve bunun gerçekleşen ve potansiyel olarak kalan feminist örgütlenmelere etkisi makalenin ikinci ana temasını oluşturmaktadır

Conduct and Meaning in an Istanbul Courthouse

In this paper I examine the ways in which meanings relating to rights, law and legitimacy are constructed and negotiated between lay people and legal professionals in an Istanbul courthouse. My ethnographic study that took place in three urban poor neighborhoods and their civil courthouse enables me to examine the mode of conduct in the courthouse and the ways in which this conduct is perceived differentially by these two constituencies. I find that while the law is recognized as made of only formal conduct, daily practice of the courthouse contains an abundance of informal acts engaged by both of these constituencies. While lay low-income litigants situate the informal aspects of law within a broader idiom of ‘administration’, thus 'naturally' requiring a multiplicity of acts that do not obey the strict impersonal dictates of formal law, the same aspects of law play a different role and assume different meanings when invoked by legal professionals who uphold an idiom of ‘education’. I find that the differential perceptions of informal conduct are also a lens through which these two constituencies perceive each other. I examine these in relation to the particular history of Turkey in terms of law reforms and the development of the legal profession

Legal Professional Authority at a Crossroads: Technique versus Mission in Turkey

In this paper I examine the ways in which legal professionals in Turkey construe the basis of their authority. I analyze the findings of my ethnography in a mid-level civil court of Istanbul. I study the ways in which they delineate their identity as distinct from laypeople and their own conduct as a monopoly of legal practice. I find that the national/ist civilizing mission legal professionals attribute to themselves is as important to them as their technical juridical capacity. This missionary aspect plays out in both situating the litigants they face in various hierarchies and in devising the mixture of formal and informal measures necessary to deal with them. I proceed to situate this sort of missionary professionalism in the contemporary Turkish context of intensive legal and judicial reform which places a strong incentive on technical professionalism

Hukukçu Otobiyografileri ile 12 Eylül Yasallığının Dinamiklerini Düşünmek

Bu çalışma, darbelerin dayandığı ve oluşturduğu adli alanı, gündelik hayattaki kuruluş, işleyiş ve kullanılış biçimleri üzerinden incelemektedir. 12 Eylül döneminin yasallığı, bir demokratik süreç ve insan haklarının ihlali durumu olarak değil; tam da bu ‘olağanüstü yasallık’ta kullanılan ve kurulan olağan dışı adli alanın olağanlaşması durumu üzerinden anlatılmaya çalışılacaktır. 12 Eylül darbesini yaşamış hukukçuların otobiyografileri derinlemesine incelenerek şu sorular üzerine düşünülecektir: 12 Eylül’ün yasallığı nasıl çalışıyordu? Bu yasallığı gündelik olarak kurmanın ve buna direnmenin yöntemleri neler idi? Bu olağan dışı dönem ile olağan hukuki dönem ve pratikler arasındaki bağlantı ve devamlılıklar ne gibi pratik ve tasavvurlar üzerinden kurulmaktadır? Bu çerçevede, metnin ilk bölümünde hukukçu otobiyografilerinde darbeye direnmenin koordinatlarını tartışılırken, ikinci bölümünde ise darbe yasallığına seyirci kalmanın nasıl anlatıldığını araştırılacaktır. Bu iki noktayi bir arada tartışmaktaki amaç, aralarındaki karşıtlığı sorgulayabilmek ve bu yasallığa direnenler ile seyirci kalanların paylaştıkları tasavvur ve pratikleri anlayabilmektir. Bu çalışma bu yasallığı uygulayan, uygulayarak da aslında yeniden kuran, aktörlerin adli alanda birbirleri ile girdikleri ittifak ve rekabetleri anlamayı içeriyor. Bu sorgulama ışığında, Türkiye’de olağanüstü yasallığın tarihsel devamlılığını mercek altına yatırmak hedeflenmiştir.This study analyses the realm of law that military coups both create and rely upon, as well as the ways they are established, manufactured, and employed in daily life. It will attempt to understand the legality of the September 12 period of military rule not as part of a democratic process with a violation of human rights, but rather as the normalization of the field of extra-ordinary legality implemented during this ‘state of exception.’ Through an in-depth analysis of the autobiographies of jurists who lived through this era the following questions shall be considered: How did the legality of the September 12 regime work? What were the methods by which this approach to law was carried out on a day-to-day basis, and how were they resisted?  On what practices and concepts were the continuities and connections between the legal state of exception and ordinary legal states based? Within this framework, this essay’s first section will discuss the means of resistance to the coup described in the jurists’ autobiographies, while the second will examine the ways in which some remained passive observers to the legality of the coup era. Through discussing these two points together, the aim is to question the differences between the two and better understand the ideas and practices shared by those who resist and those who observe passively. Through such an investigation, we seek to illuminate the historical continuities of the legal state of exception in Turkey